1971. ” (…)Εκείνη την εποχή οι νέοι καλλιτέχνες εκφράζονταν μέσα από θεατρικές αλληγορίες. Ήταν και η λογοκρισία της Χούντας βλέπεις.
Το «Ζωντανό Θέατρο», το «Πρωτοποριακό Θέατρο», το «Θέατρο Ράμπα» και άλλοι τέτοιοι νεανικοί θίασοι παρουσίαζαν παραστάσεις με νόημα. Με όπλο την σκηνή, δημιουργούσαν και αντιστέκονταν οι νέοι καλλιτέχνες, που αργότερα έγιναν γνωστοί: Πάνος Παπαϊωάννου, Νίκος Πόγκας, Χρήστος Κελαντώνης και άλλοι πολλοί.
Στο θέατρο Βεργή ανεβάσαμε δυο (2) έργα του Harold Pinter, το «Ένας ασήμαντος πόνος» και «Η Συλλογή», καθώς το «Στριπτίζ του Σλαβομίρ Μρόζεκ» και το «Πίσω από την παρέλαση» του Αχιλλέα Τσουράκη.
Ήμουν ευχαριστημένος που με τις σκηνογραφίες μου, έβαζα ένα λιθαράκι στην θεατρική παρουσία των νέων δημιουργών.”
(απόσπασμα από το βιβλίο μου “Φωτίζοντας τη Διαδρομή μου”)
Χάρολντ Πίντερ “Ένας ασήμαντος πόνος” και ” Η Συλλογή” με το “Ζωντανό Θέατρο” στο Θέατρο Βεργή σε σκηνοθεσία του Πάνου Παπαϊωάννου.
Η έλλειψη προβολών στο φόντο του ασήμαντου πόνου με υποχρέωσε να χρησιμοποίησω μια ζωγραφισμένη κουρτίνα!!! Έπαιρναν μέρος εκτός του σκηνοθέτη οι ηθοποιοί Χρήστος Κελαντώνης, Νίκος Πόγκας, Ακτή Δρίνη και Ελευθερία Χατζηνικολάου.
“Πίσω από την Παρέλαση” με τον Πάνος Παπαϊωάννου και τον Αχιλλέας Τσουράκη και η θεατρική παράσταση “Στριπτίζ” του Σλαβομίρ Μρόζεκ.
