Η σύλληψη…
“Επιστρέφοντας στην ανθρωποκεντρική μου διάθεση, είδα μέσα από το δικυκλιστές μου τη δυνατότητα της ελεύθερης έκφρασης. Καθώς η δύναμη της παρουσίας στο χώρο γλιστράει ανοίγοντας αέρινο κανάλι, η κίνηση του δικυκλιστή αποκτά την αίσθηση της ελευθερίας. Αυτό με συνεπήρε ως ιδέα τα τριάντα χρόνια που είμαι δικυκλιστής.
Οι σχηματοποιημένες φιγούρες με τα θλιμμένα μάτια μου δώσανε τη διάσταση που δίνει η ελεύθερη σκέψη σε σχέση με το πνιγηρό περιβάλλον. Η λέξη “Λευτεριά” θα μπορούσε να ορίζει τα έργα. Μία απελευθέρωση απ’ όλες τις νοσηρές συγκυρίες που μας έφεραν στη δύσκολη θέση όπου βρισκόμαστε τελευταία. Οι δικυκλιστές μου θέλουν να εκφράσουν την απεξάρτηση από την περιρρέουσα ανοησία. Δε θέλω να κάνω τον έξυπνο, απλά θέλω να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε μακρύτερα. Αυτός ήταν ο στόχος της ζωγραφικής σειράς μου. Ένα λιθαράκι στη θετική σκέψη για καλύτερες μέρες”.
(απόσπασμα από το βιβλίο μου “Φωτίζοντας τη Διαδρομή μου”)
